ดูท่าว่า ความต้องการของกระทรวงพาณิชย์ในการลดภาระค่าครองชีพประชาชน
โดยเปิดรับสมัครร้านโชห่วยทั่วประเทศเข้าร่วมโครงการ “โชห่วยช่วยชาติ” หรือ
“ร้านถูกใจ” จะเป็นแค่ความฝันลมๆ แล้งๆ เสียแล้ว
เพราะตั้งแต่เริ่มต้นโครงการเดือนเม.ย.55
จนถึงขณะนี้ ประชาชนยังหาร้านถูกใจ เพื่อซื้อหาสินค้าจำเป็นในราคาถูกกว่าท้องตลาด
20% แทบไม่ได้เอาเสียเลย!!
ทั้งๆ ที่ ในช่วงเริ่มต้นโครงการ ทั้งนางวัชรี
วิมุกตายน อธิบดีกรมการค้าภายใน และนายบุญทรง เตริยาภิรมย์ รมว.พาณิชย์ ประสานเสียงยืนยันหนักแน่น
และน่าเชื่อถือว่า โครงการนี้สำเร็จแน่นอน
โดยจะมีร้านค้าเข้าร่วมโครงการครบตามเป้าหมาย 10,000 ร้านภายในเดือนพ.ค.นี้
นอกจากนี้ ยังจะลดภาระค่าครองชีพประชาชนได้เดือนละ
6,000 ล้านบาท หรือตลอดโครงการเดือนเม.ย.-ก.ย. จะประหยัดเงินได้กว่า 36,000
ล้านบาท ประเมินจากมีประชาชนเข้าไปซื้อสินค้าไม่ต่ำกว่า 1,000 คน/วัน/ร้าน
เฉลี่ยประชาชนจะซื้อสินค้าได้ถูกลง 20% หรือ 600 บาท/วัน/ร้าน
อีกทั้ง ยังจะช่วยเพิ่มศักยภาพการทำธุรกิจของร้านโชห่วย
ที่เข้าร่วมเป็นร้านถูกใจ และเพิ่มศักยภาพการแข่งขันได้อย่างดี
ทำให้มีแรงฮึดที่จะสู้รบกับร้านสะดวกซื้อ หรือห้างค้าปลีกสมัยใหม่ได้
แต่เป้าหมายที่วาดไว้อย่างสวยหรูนั้นกลับเป็นการสร้างวิมานในอากาศ
และเป็นการล้อเล่นกับความรู้สึกของประชาชน (หลอกลวง) ที่ตั้งความหวังจะซื้อของดีราคาถูก
จากโครงการมูลค่าเกือบ 1,400 ล้านบาทของรัฐบาล!!
เพราะแม้ล่าสุด กรมการค้าภายในภูมิใจนำเสนอว่ามีร้านค้าที่เข้าร่วมโครงการกว่า
13,000 ร้าน แต่กลับเปิดขายจริงแค่กว่า 5,300 ร้านเท่านั้น
และก็ไม่รู้ว่าร้านเหล่านี้ซ่อนตัวอยู่ที่หลืบไหน ซอกไหนของประเทศด้วยซ้ำ
ยิ่งไปกว่านั้น ร้านที่เปิดขายแล้วเหล่านี้
บางร้านมีสินค้าขายบ้าง ไม่มีบ้าง หรือมีแต่ชั้นวางของและป้ายชื่อร้าน ประจานการทำงานที่ไร้ประสิทธิภาพของหน่วยงานภาครัฐ
พอถามกระทรวงพาณิชย์ก็อ้างว่า ความล่าช้าอยู่ที่การขนส่งสินค้าของบริษัท
ไปรษณีย์ไทย จำกัด (ปณท.) ซึ่งแม้จะพยายามเร่งรัดแล้ว แต่ก็ยังไม่ทันกินอยู่ดี
ขณะที่ ปณท.ก็อ้างว่า พร้อมจัดส่งสินค้าให้อยู่แล้ว
แต่ติดเงื่อนไขที่กรมการค้าภายในกำหนดว่า จะจัดส่งสินค้าให้ได้ก็ต่อเมื่อ
ปณท.ได้รับสินค้าครบถ้วนทุกรายการก่อน และความล่าช้านี้ก็อยู่ที่กรมการค้าภายใน ส่งสินค้ามาให้
ปณท.ล่าช้านั่นเอง
เป็นไงค่ะท่านผู้อ่าน
เหมือนอย่างที่ “ฟันนี่เอส” คิดไว้เลย งานนี้ไม่มีใครผิด มีแต่คนถูก
แล้วอย่างนี้งานจะเดินหน้าได้อย่างไร ถ้าไม่หันหน้าปรึกษาหารือกัน
แล้วเร่งแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้น
ความจริง
“ร้านถูกใจ” ถ้าได้มืออาชีพมาบริหารจัดการคงจะดังเปรี้ยงปร้างเป็นพลุแตก
เพราะเป็นโครงการที่ดี และเข้าถึงประชาชนระดับรากหญ้าได้อย่างแท้จริง
แต่คนที่บริหารจัดการกลับเป็นข้าราชการยุคไดโนเสาร์เต่าล้านปี
ที่กว่าจะตัดสินใจอะไรได้ ต้องผ่านการพิจารณาจากผู้บังคับบัญชาไม่รู้กี่คนต่อกี่คน
และยังวางกฎระเบียบเข้มงวดเกินไป ทำให้การทำงานไม่คืบหน้าตามเป้าประสงค์
เอาเถอะ! มาถึงขั้นนี้แล้ว จะทำอะไรก็รีบๆ
หน่อย ขืนช้า นอกจากจะลดค่าครองชีพประชาชนไม่ได้แล้ว
ยังจะถูกฝ่ายค้านกระทืบซ้ำปางตายอีกด้วย
ฟันนี่เอส
12 ก.ค.55
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น